We worstelen allemaal.
En door je te verbinden met anderen haal je de druk van jezelf af.
Herken je dit, als er iets misgaat?
Denken dat het aan jou ligt. En je schuldig voelen, of je schamen voor jezelf.
En dat er dan een gedachtentrein op gang komt.
Dat je stiekem denkt dat je de enige bent.
Dat het aan jou ligt.
En niet alleen dit keer, maar dat er met jou persoonlijk iets mis is.
En ook dat je – zie je wel – niet goed genoeg bent. En je dan nog ellendiger voelen.
Heel begrijpelijk. Heel menselijk. En helemaal niet behulpzaam.
Niet alleen durf ik te zeggen dat dit soort ondermijnende gedachten per definitie niet waar zijn, maar ook dat het mogelijk is om deze onzin direct uit het raam te gooien.
En daarvoor ken ik een simpele tool: verbinding maken met anderen.
Erkennen dat anderen ook worstelen en je realiseren dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten. Alles wat leeft worstelt.
De één wat meer dan de ander en de ene periode is de andere niet, maar toch.
Het is de aard van het leven.
Iedereen schaamt zich wel eens. Iedereen loopt wel eens tegen beperkingen aan.
Dus zeg het maar eens tegen jezelf: iedereen worstelt.
En kijk hoe je dit concreet kan maken.
Misschien ken je wel iemand die op dit moment met iets vergelijkbaars zit. En kun je even bij die persoon stilstaan.
Of je helpt jezelf door lijntjes te visualiseren tussen jou en andere ouders over de hele wereld.
Of je ziet de humor van het idee dat je de enige bent.
Of je vraagt hulp aan een goede vriend of vriendin, als je op dat moment moeite hebt om die voor jezelf te zijn.
Wat het ook is dat jou helpt: doe het. Leg verbinding met anderen.
Ons brein is erop aangelegd.
En ben je overtuigd dat jouw zelf-ondermijnende gedachten waar zijn?
Dan nodig ik je uit voor een gesprek.
Maak maar meteen een afspraak in mijn agenda.