Herken je dit?
Je kind doet iets kleins en je gaat compleet uit je plaat. – steeds opnieuw.
Er zijn belangrijke dingen die je structureel vermijdt – ook al weet je dat ze belangrijk zijn.
Je blijft steeds maar malen over die ene situatie – en het is zó lang geleden.
Op zulke momenten ben je gevangen in een patroon.
Sommige patronen veroorzaken bijna geen overlast. Je leeft er omheen, of de consequenties zijn klein. Maar andere zijn destructief.
Maar andere kunnen zelfs een rode draad vormen door je hele leven heen. En wellicht zitten die vastgeknoopt aan trauma – groot of klein.
Hoe pijnlijk het ook kan zijn om te erkennen:
destructieve patronen kunnen je levensgeluk enorm in de weg zitten.
Het zijn geen lichte woorden: patronen, valkuilen, trauma.
Maar wie het aandurft: kijk het in de ogen.
Ik help je hieronder een stukje op weg.
Vergroot je begrip, verdiep je inzicht.
Patronen veranderen is alles behalve onmogelijk.
En met de hulp van mindfulness en compassie kun je ze doorbreken.
Ik beloof je: het is de moeite waard om ze op te ruimen.
De 4 gezichten van destructieve patronen.
Elke keer weer kom je in hetzelfde verkeersongeluk terecht…
Groundhog day op de snelweg van je brein.
Zo zou je naar patronen kunnen kijken.
Hoe krijg je er grip op?
Hoe ontsnap je uit die loop?
Vaak herkennen we vooral het patroon van de buitenkant: de herhaling van stappen, de enorme emoties, de puinhoop met je familieleden en de enorme uitputting erna.
Maar een patroon heeft niet één, maar vier gezichten. En die hangen allemaal samen:
1. De trigger – kleine gebeurtenis die alles in gang zet
2. Het patroon zelf – een loop van gedrag, gedachtes, gevoelens en interacties
3. Vermijding – de pijn waartegen het patroon je probeert te beschermen
4. Oorsprong – de situatie(s) waarin het patroon ontstond
Elk van deze gezichten kun je leren herkennen in je leven. Mild observeren wat er gebeurt – wanneer het weer eens gebeurt… Zonder oordeel en met compassie. Zo kun je steeds meer inzicht krijgen in het patroon. En zo groeit je begrip.
En mits die oorspronkelijke situatie voorbij is, komt er een punt waarop je klaar bent om stap voor stap het patroon te doorbreken.
Niet door de triggers vermijden,
Niet door het patroon met kracht te stoppen,
Niet door het verhaal over de oorsprong maar te blijven herhalen,
Nee.
Vaak is het ‘t effectiefst om de vermijding aan te pakken.
De vermijding van pijnlijke gevoelens is wat patronen zo hardnekkig maakt. We zijn daar vaak banger voor dan voor de situaties zelf. Die oude situatie was te groot voor ons. En onze gevoelens lieten ons dat weten.
We konden niet anders dan proberen de pijn te vermijden.
Maar nu is die oude situatie voorbij.
En door juist zacht en liefdevol die gevoelens onder ogen te komen ontstaat er ruimte voor verandering. Die gevoelens heel voorzichtig opzoeken – door jezelf eraan bloot te stellen. Stapje voor stapje situaties opzoeken die er een beetje op lijken. Situaties in het hier-en-nu die wél goed voor je zijn. En maar toelaten, die oude gevoelens. Vol liefde en geduld.
Kijk: deze gevoelens zijn er – het doet pijn – toch ben ik er nog – de wereld verging niet – ik heb iets gedaan wat ik eerder niet durfde – er is een nieuwe ervaring ontstaan – het patroon is weer wat losser gekomen.
Het gaat misschien niet in één keer. Je hebt er misschien hulp bij nodig. Het voelt misschien verschrikkelijk onprettig. En tegelijk… het is een kans. Een kans om meer bewegingsvrijheid te maken. Een kans om je zelfcompassie te laten groeien. Een kans om jezelf te helen. Een kans op nog meer ruimte voor levensgeluk.