Tel jij ook af totdat je kindje slaapt?
En is het naar bed brengen vaak een strijd?
Je bent niet de enige…
Daarom 3 tips voor een soepele kinderbedtijd.
In dit artikel en in de Friday Live video.
In dit artikel en in de Friday Live video.
Aan het einde van de dag is iedereen moe.
En toch willen veel kindjes niet uit zichzelf gaan slapen. Soms is elke stap richting bed een worsteling. Pyjama, tanden poetsen, bedtijd ritueel, dan echt in bed en gaan slapen: tegen de tijd dat het klaar is ben je rijp voor de sloop.
Je kindje voelt dat je op bent. Kinderen pikken niet alleen je gedrag op, maar ze zijn ook gevoelig voor wat er bij jou intern gebeurt.
Ze hebben haarfijn door dat je het gedoe zat bent en maar één ding wilt: dat het voorbij is.
En die onrust bij jou voedt de onrust in je kind.
Nog verder van huis…
Hoe kan je het dan wél soepel laten lopen? Ook als je op bent?
Door de gevoeligheid van je kindje in je voordeel te gebruiken, en jouw eigen staat van zijn in te zetten.
Het feit dat jij moe bent kan je kindje helpen om te gaan slapen.
Sorry wat zeg je?
Jouw vermoeidheid werkt aanstekelijk.
Mits je er zelf in kunt ontspannen.
En je routine een handje laat helpen.
TIP 1: Heldere routine
Maak slim gebruik van de automatische piloot.
Routine is de basis. Je kindje is gevoelig voor gewoontevorming en zijn of haar brein zal proberen verwachtingen te vervullen. En je kindje verwacht – uiteindelijk – te gaan slapen.
Als je kindje precies dus weet wat er gaat gebeuren maak je slim gebruik van de automatische piloot. En routine zelf kan slaapverwekkend zijn.
Jij niet hoeft dan ook niet steeds te verzinnen wat er moet gebeuren, en wat er wél en niet mag. Dat geeft je eigen brein rust. Je hoeft dan alleen af en toe te beslissen wanneer je wel en niet meegaat in afwijkingen van de routine. Je bent zo beschikbaar om je kindje jouw volledige aandacht te geven. En 100% aandacht, daar kikkert elk kind van op.
Dus grofweg op dezelfde tijd naar bed, dezelfde volgorde van stappen, een ritueel om afscheid te nemen van de dag en op dezelfde manier de overgang naar slapen maken.
Onduidelijkheid maakt alert. Vragen activeren het brein. Praten activeert. Keuzes maken activeert.
Boekje uitzoeken dus niet aan het einde van het ritueel.
De aard van de routine kan heel verschillend zijn. En natuurlijk werkt niet elke routine voor elke fase. Je vindt gewoon iets dat bij jou, je kind en de huidige omstandigheden past, en het hoeft niet lang te duren.
Als er maar ruimte is voor de praktische zaken en voor verbinding, zodat je kindje met vertrouwen de dag afsluit.
TIP 2: Schakel om van doen naar zijn
Als je radicaal accepteert hoe het nu is, kun je ontspannen in welke situatie dan ook.
Als je vermoeid bent, kom je vaak op de automatische piloot in de doe-modus terecht waardoor je stressreacties niet altijd meer onder controle hebt. Dat gebeurt iedereen in meerdere of mindere mate, maar helaas het helpt de situatie niet.
In de doe-modus heb je bewust of onbewust een doel dat je wil bereiken, zoals het zo snel mogelijk je kind laten slapen. Je bent dan actief iets aan het regelen.
Maar slapen doe je in de zijns-modus. De staat van zijn waarin je nergens naar toe hoeft en niets hoeft te bereiken. De kortste route naar een slapend kind is dus zelf in de zijns-modus terecht komen, en routine de rest laten doen.
Gelukkig kun je bewust uit de automatische piloot stappen en naar de zijns-modus omschakelen.
Dit noem je zelfregulatie.
En de kortste route is zelfcompassie: mindful voor jezelf zorgen tijdens de avondspits.
Je kunt bijvoorbeeld ervoor zorgen dat er ruim voor kinderbedtijd bijna niets meer hoeft te gebeuren. Ik heb gemerkt dat als ik het laatste half uur rust terwijl mijn dochters om mij heen spelen, ik altijd de kalmte heb om kinderbedtijd gezellig te houden.
Daarnaast helpt het doen van een 3-minuten ademruimte enorm om te ontspannen – ongeacht hoe je je voelt! Als je radicaal accepteert hoe het nu is, kun je ontspannen in welk situatie dan ook. Je krijgt de kans om te kalmeren en bovendien neem je wijzere beslissingen die rekening houden met jouw mogelijkheden van het moment.
TIP 3: Zet co-regulatie in
…En binnen vijf minuten is ze rustig en tevreden in slaap gevallen.
Jouw kindje reageert op hoe jij je voelt. Punt. Ik kan dat niet vaak genoeg benadrukken. Kinderen spiegelen op hun eigen wijze wat hun ouder doet, en wat er bij ouders van binnen gebeurt. Veel ouders denken dat als ze zich kalm gedragen hun kindje gelooft dat ze kalm zijn. Helaas trappen de meesten daar niet in.
Dus als je wil dat je kindje gaat slapen kun je het beste gebruik maken van dat spiegelen, en je eigen vermoeidheid inzetten.
Als jij jezelf gereguleerd hebt met TIP 2, dan ben je – als het goed gaat – in een accepterende zijns-modus. Je hoeft dan niet bezig te zijn met zo snel mogelijk je kind laten slapen. TIP 1 heeft al de duur van het gebeuren begrensd, dus veel meer dan faciliteren en bijsturen hoef je eigenlijk niet te doen.
En nu komt het mooie: hoe dieper jij kunt ontspannen bij je kind, en hoe vaker je gaapt, hoe trager je reageert, en hoe groter je bewustzijn dat – uiteindelijk – iedereen tot rust komt, hoe groter de kans dat je kind het overneemt. Sterker nog: je kunt gewoon al beginnen met rusten bij het naar bed brengen.
Je denkt misschien ‘Hoe dan? Mijn kind springt als een malle op dat matras!’ Maar probeer het gewoon en tijdje en zie wat het je brengt.
Je kunt de co-regulatie een handje helpen met de ouder-kind ademruimte. Daarin maak je naast ruimte voor jezelf, ook ruimte voor je kindje. Op de één of andere manier pikken kindjes dit heel snel op. Ik heb dit jarenlang standaard gedaan bij het naar bed brengen, en ook tijdens driftbuien.
Als laatste kun je ook meditatie inzetten om je kindje te helpen met co-regulatie. Ik kreeg de tip van kinderpsycholoog Heidi van ‘t Hoff en het werkt als een malle bij ons. Als mijn dochter bang is en niet alleen in slaap wil vallen, dan ga ik naast haar op de grond zitten mediteren. Meestal focus ik op mijn ademhaling en dan oefen ik een tijdje met open bewustzijn.
Eerder duurde het soms wel een half uur voordat ik haar had overtuigd dat er geen monsters zijn. Alles geprobeerd: samen kijken, rationeel onderzoeken, ‘monsterspray’ spuiten, in slaap laten vallen met speciale verhaaltjes, weinig was echt effectief. Nu ga ik zitten en binnen 5 minuten is ze rustig en tevreden in slaap gevallen. Ze vraagt er nu zelf naar.
Ik krijg regelmatig ouders die me vragen wat voor oefening ze met hun peuter kunnen doen om die te laten ontspannen.
Ik ken wel een paar oefeningen natuurlijk en ik zal ze nog een keer met je delen, maar ik heb er nog geen enkele gevonden die net zo krachtig is als co-regulatie. Zeker bij kleine kindjes.
Je kunt nauwelijks onderschatten hoe groot de rol is van jouw staat van zijn, bij het helpen van je kindje.
Je hoeft niet altijd kalm te zijn. Je hoeft niet altijd vol energie te zijn. Je hoeft niet perfect te zijn. Maar door met compassie ruimte te maken voor jezelf en je kindje, help je iedereen om tot rust te komen.
Gewoon oefenen dus, en dan komt er ineens een dag dat de kinderbedtijd soepel gaat.
En misschien wordt het dan wel een moment van diepe verbinding, van verwondering over je lieve kindje, en van dankbaarheid voor je prachtige gezin.
Ik wens het je toe. En ik ben benieuwd!