peuter

Afstand en nabijheid: liefdevolle ouders voelen het allebei

In week 7 van Mindful met je peuter oefenen ouders in het omgaan met gevoelens van afstand.

Veel ouders verwachten van zichzelf dat ze 24 uur per dag overlopen van liefde. Dat we ons continu gelukkig voelen als we bij onze kinderen zijn, ongeacht wat onze kleintje doen, en ook als we moe of gestresst zijn. Misschien verwacht jij dat ook wel van jezelf.

Maar als we wrijving en moeilijke gevoelens accepteren, laten we aan onze kinderen zien dat we onze band vertrouwen. Vertrouwen dat we altijd conflicten op kunnen lossen, en afstand kunnen overbruggen. Goede relaties herken je niet doordat er geen conflicten zijn, maar je herkent ze aan de mogelijkheid om het altijd weer goed te maken.

Gevoelens veranderen van moment tot moment.
Ben je aan het knuffelen met je peuter? En heb je goed geslapen? Dan voel je wellicht een hoop liefde en verbondenheid.
Is je peuter aan het schoppen en schreeuwen? En ben je net vol stress thuisgekomen van je werk? Dan voel je waarschijnlijk hele andere dingen.
Net als veel andere dingen in het leven, worden gevoelens beïnvloed door de situatie. En dat hoeft helemaal geen probleem te zijn.

Misschien helpt het om een onderscheid te maken tussen liefde en emoties. Je houdt van je kind. De band die je hebt en de zorg die je voelt is waarschijnlijk onvoorwaardelijk.
De emoties en gevoelens die je ervaart, veranderen continu van kleur en intensiteit. Je kunt ze zien als gebeurtenissen, als geestestoestanden. Ze hangen af van hoe het met jou gaat en wat er in en om je heen gebeurt.

Als we afstand voelen tot onze kinderen, uitgeput of gefrustreerd zijn, houden we dan nog van onze kinderen? Natuurlijk wel. Maken we dan een vreugdedansje van geluk? Waarschijnlijk niet.
En wat is het effect van een tijdje afstand voelen? Dat hangt volledig af van hoe we er mee omgaan.

Wanneer we het moeilijk hebben en minder beschikbaar zijn, kan het enorm helpen om goed voor onszelf te zorgen – binnen de mogelijkheden van het moment. Als we vervolgens ruimte maken voor wat ons kindje nodig heeft, kunnen we bewust weer verbinding leggen.
Vooral als je woorden geeft aan de situatie – aan hoe het met jou was, wat er gebeurde en wat je kindje wellicht voelde – help je jouw peuter om te begrijpen wat ze gezien en gevoeld hebben.

Als je samen door lastige gevoelens gaat, leert je peuter dat emoties OK zijn. Als mamma of pappa er niet van omvalt, dan hoeven zij ook niet zo bang te zijn voor conflicten. En dan hoeven ze ook geen liefde te verdienen met voorbeeldig gedrag.

Door eerlijk te zijn naar jezelf, en vaardig met afstand om te gaan, bouw je vertrouwen tussen jou en je peuter. Dan horen afstand, conflict en moeilijke emoties er niet alleen bij, maar voeden ze ook de relatie tussen jou en je kind.

Wil je jouw stemming een handje helpen? Veel ouders genieten van hun kinderen als ze een kijkmeditatie doen.

Wil je even tot jezelf komen? Help jezelf kalmeren door een ademruimte te doen.

Kijkmeditatie met je kindje

Ben je vaak afgeleid als je samen met je kindje bent? Wil je meer écht aanwezig zijn? Deze oefening helpt je om goed naar je kindje te kijken, op een ontspannen manier.

Veel ouders genieten dan vaak extra van het samenzijn èn ontdekken dat ze vaak veel minder hoeven te doen dan ze denken.

Je kunt een kijkmeditatie het makkelijkste doen op een moment dat je kindje zelf bezig is. Bijvoorbeeld tijdens het voeden van je baby, als je peuter eet, of je kindje zelf aan het spelen is. Je kunt de oefening ook doen als je kleintje slaapt.

Kijkmeditatie

Voor het gemak noem ik je kindje ‘hij’ en ‘hem’, vul zelf ‘zij’ en ‘haar’ in wanneer je naar je dochter kijkt.

    1. Introductie: Zorg dat je comfortabel zit, en gemakkelijk naar je kindje toe kan als deze je nodig heeft. Tijdens deze meditatie kun je gewoon op hem reageren, maar je hoeft je kindje niet te vermaken. Je kindje is als het ware je reisleider, je volgt je kindje in wat hij doet.

 

    1. Breng je aandacht naar jezelf. Wordt je bewust van hoe je zit: waar je de ondergrond raakt, je houding, en je gezichtsuitdrukking. Je hoeft geen moeite te doen om iets te voelen. Je merkt simpelweg en vriendelijk op wat er is.
      Als je wilt kun je een moment je ogen sluiten en/of een paar ademhalingen bewust volgen.

 

    1. Geef al je aandacht aan je kindje. Kijk met een open blik naar je kindje. Je hoeft er niets over te denken, of iets van te vinden.
      Wat zie je?
      Wat zie je aan zijn lijfje?
      Wat voor bewegingen maakt hij?
      Wat voor gezichtsuitdrukkingen heeft hij?
      Waar gaat zijn aandacht naar uit?
      Wat hoor je, als je kindje geluid maakt?
      Wat voel je, als je kindje je aanraakt?

 

    1. Afleiding. Het kan gebeuren dat je aandacht ineens ergens anders is.
      Als je bent afgeleid door gedachten, kun je misschien even benoemen wat het was. Bijvoorbeeld een zorgelijke gedachte, of planning, een herinnering, een analyse, of een mening. Je hoeft je gedachtes niet te veroordelen. Je kunt ze vriendelijk accepteren.
      Breng dan je aandacht weer terug naar je kindje. Wat zie je?

 

    1. Blik losmaken. Soms raakt onze aandacht verstrikt. Dan focussen we op één ding, misschien omdat we ons zorgen maken. Kijk of je dan weer uit kunt zoomen naar je kindje als geheel. Of juist naar iets anders kijken, bijvoorbeeld naar de bewegingen van zijn handjes, of de ogen.

 

    1. Jouw reactie. Als je zo naar je kindje kijkt doet het misschien ook wat met jou. Geef daar even aandacht aan. Wat voor gevoelens roept het op? Misschien wisselt dat een beetje. Misschien zijn het fijne gevoelens, of neutraal, of misschien moeilijke gevoelens. Misschien kun je ook moeilijke gevoelens toelaten, er op vertrouwen dat ze tijdelijk zijn. Ook gevoelens van liefde wisselen van intensiteit.

 

    1. In je kindje’s schoenen stappen. Probeer je nu helemaal in je kindje in te leven.
      Hoe zou zijn lichaamshouding kunnen voelen?
      Hoe zou zijn lichaampje voelen? Bijvoorbeeld warm, koud, rustig, gespannen, moe?
      Wat raakt hij aan, en hoe zou dat voelen? Bijvoorbeeld met zijn handjes?
      Wat ziet hij precies, en wat hoort hij?
      Wat zou hij kunnen voelen? In wat voor stemming is hij?
      Wat zou er in het hoofdje om kunnen gaan?

 

  1. Afronden. Als laatste zou je jezelf nog wat kunnen vragen:
    Waar zou mijn kindje behoefte aan kunnen hebben?
    Waar heb ik zelf behoefte aan?
    Hoe wil ik zometeen verder gaan met de dag?
    Als je wilt kun je dan nog even een paar ademhalingen volgen, voordat je de oefening afrondt.

 

 

Deze kijkmeditatie is een onderdeel van alle trainingen van Mindful met je kindje.
Ouders vertellen vaak dat ze tijdens de oefening erg van hun kindjes genieten. Daarnaast helpt het hen om beter de signalen van hun kindje te leren lezen. Door zich regelmatig in hun kindje te verplaatsen krijgen ze ook meer inzicht in het effect van hun eigen gedrag op hun kindje. Voor veel ouders is dit de favoriete oefening van de training.

Wat vind jij van de oefening? Deel het in de comments, of laat het me weten.